Dysbakterioza – matka chorób
Badania potwierdzają, że w ponad 160 jednostkach chorobowych istotnym zaburzeniem, które prowadzi do ich powstania jest zaburzenie składu flory bakteryjnej jelit. W wielu przypadkach, jak np. cukrzycy zanim rozwinie się choroba stwierdza się nieprawidłowy skład bakterii w jelitach, co prowadzi z kolei do osłabienie układu odporności. Badania szwedzkie potwierdziły, że badając skład flory jelitowej można nawet o wiele lat wcześniej można oszacować ryzyko zachorowania na cukrzycę.
Dysbakterioza jelit zawsze towarzyszy każdej ostrej chorobie. To ona jest odpowiedzialna za brak apetytu, nudności, wzdęcia czy biegunki towarzyszące infekcji. Objawy te zwykle ustępują samoistnie po wygaśnięciu ostrej fazy choroby. Ekosystem mikroflory jelitowej posiada bowiem jak każde środowisko naturalne, zdolność powrotu do równowagi. Dość często jednak zdarza się, że spustoszenia wywołane chorobą są duże lub trwają zbyt długo i szybki powrót do eubiozy (prawidłowego składu bakterii) nie jest możliwy. Wówczas dłużej trwające zaburzenia prowadzą do rozwoju wielu przewlekłych chorób.
Dysbakterioza to nie tylko zaburzenie składu mikroflory jelit, lecz również wszystkie choroby bakteryjne poza jelitem grubym, w większości przypadków stanowiące wtórny objaw pierwotnej dysbakteriozy jelitowej.
Można do nich zaliczyć infekcje układu moczowo-płciowego, infekcje trzustki, dwunastnicy, pęcherzyka żółciowego oraz zapalenia wszystkich błon śluzowych.
Do dysbakteriozy prowadzą: długotrwała choroba, ciężki uraz, długotrwałe unieruchomienie – leżenie w łóżku, praca w zamkniętej przestrzeni, chlor i fluor dodawane do wody, brak w diecie pokarmu, który nie został poddany obróbce termicznej, wymuszona lub leczniczo-uzdrawiająca głodówka, długotrwała antybiotykoterapia, leki onkologiczne, niesteroidowe leki przeciwbólowe i przeciwzapalne, zmęczenie, depresja, osłabienie organizmu.
Dysbakterioza prowadzi do rozwoju chorób alergicznych, nawracających infekcji, jak zapalenia zatok obocznych nosa, zaplenia gardła, krtani, oskrzeli i płuc; chorób czynnościowych jelit – jak zespół nadwrażliwego jelita oraz przewlekłych chorób zapalnych jelit, jak choroba Crohna Leśniowskiego, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, nieżyty jelit.
Aby precyzyjnie rozpoznać dysbakteriozę wykonuje się badania kału na obecność bakterii. Badania te potwierdzają jakich bakterii chorobotwórczych jest nadmiar, a jakich bakterii probiotycznych są niedobory. Badania takie wykonuje się w specjalistycznych laboratoriach i jak na razie nie są refundowane przez NFZ.
Przywracanie prawidłowego składu bakterii w naszych jelitach polega najpierw na eliminacji nadmiernie rozwiniętej populacji bakterii i grzybów chorobotwórczych, jak np. gronkowic złocisty, klebsiela, proteus, patogennych szczepów Enterobacter, bakterie E. coli, i E.coli hemolitycznej, salmonelle, clostridium difficile, drożdżaki – Candida albicans i wiele innych.
Drugim etapem jest ożywianie naszych pokarmów przez wzbogacanie ich w wyhodowane w warunkach domowych bakterie probiotyczne (pałeczki kwasu mlekowego) oraz wspomaganie rozwoju tych bakterii przez spożywanie prebiotyków, jak np. błonnik.
Bardziej szczegółowe informacje, jak eliminować dysbakteriozę opiszę w następnych odcinkach.