SIBO
SIBO, czyli zespół objawów i dolegliwości spowodowany nadmiernym rozwojem w jelicie cienkim bakterii charakterystycznych dla jelita grubego.
Skutkiem tego dochodzi do zaburzeń trawienia i wchłaniania substancji pokarmowych oraz niedoborów witamin: B12, A i D. Z czasem i niedożywienia całego organizmu.
SIBO można podejrzewać u osób cierpiących na częste wzdęcia brzucha, bóle i biegunki, czasem zaparcia.
U osób zdrowych w jelicie cienkim stwierdza się tylko niewielką ilość bakterii, u osób z SIBO tych bakterii w jelicie cienkim jest bardzo dużo.
Wystąpieniu SIBO sprzyja wiele czynników, ale pierwszym z nich jest zbyt małe wydzielenie w żołądku kwasu solnego, który niszczy skutecznie bakterie, docierające wraz ze spożytymi potrawami. Zbyt mało kwasu solnego stwierdza się u osób, które z powodu różnych dolegliwości lub przyjmowanych przez długi czas leków otrzymują preparaty zmniejszające wydzielanie soku żołądkowego. SIBO może występować u osób z osłabioną perystaltyką jelitową w przebiegu wielu chorób, jak cukrzyca, twardzina, choroba Parkinsona czy zespół jelita drażliwego. Podobnie u osób, u których w wyniku naświetlań rentgenowskich doszło do zwężenia jelita. Również SIBO zdarza się u osób po operacjach bariatrycznych ( zmniejszenia żołądka u bardzo otyłych), czy innych operacjach jelit, u cierpiących na przewlekłe zapalenia trzustki czy mukowiscidozę, u osób z marskością wątroby, ciężkimi chorobami nerek, uchyłkami jelit, a także u osób w wieku starszym.
Długo trwające SIBO może prowadzić do nadmiernej utraty masy ciała, obrzęków, objawów niedoboru witamin: A – kurza ślepota, D – osteomalacja, osteoporoza, tężyczka, B12 zespołów neurologicznych i niedokrwistości. Nierzadko też SIBO towarzyszą zmiany skórne jak rumień guzowaty, wysypki plamisto-grudkowe.
Dla potwierdzenia SIBO wykonuje się wiele badań: morfologia krwi, stężenie witamin B12, kwasu foliowego, albuminy. Ostatnio bardzo przydatny okazał się wodorowy test oddechowy z glukozą lub laktulozą . Można także badać na obecność nieprawidłowych bakterii treść z jelita cienkiego pobraną w czasie endoskopii.
Leczenie polega najpierw na eliminacji rozrostu nieprawidłowych np. przy pomocy antybiotyków, potem na odbudowie flory bakteryjnej. Skuteczne bywa także zastosowanie sorbentów krzemowych czy węglowych.
Wyniki leczenia zależą przede wszystkim od uwzględnienia przyczyn, które do SIBO prowadzą, U osób z nietolerancją węglowodanów (cukrzyca) eliminacja ich z diety, U osób z potwierdzonymi nietolerancjami innych pokarmów, także zaprzestanie ich spożywania. Przy niedoborach witamin ich suplementacja.